EP 8 - halli n’shpi bari Janë bërë disa muaj që ke nisur këtë punën e re që mezi e gjete. Je lodhur duke punuar dhe të duket sikur ditët kalojnë kot. T'kujtohet ajo koha e bukur e gjimnazit kur s'kishe as punë, as detyrime, madje ca ditë edhe mësim nuk bëje fare (edhe pse nuk është një shembull i mirë). T’kujtohet shoqëria që ke pasur në gjimanz. Mendon ku mund t’jenë tani? Mos kanë ndonjë punë ma t’mirë, ndonjë biznes? Shpreson t'mos t'kenë heq nga rrjetet sociale se kanë kaluar ca vite. I gjen t’gjithë me radhë. Sa bukur, ca paskan shkuar me pushime n’Londër. A thu? Shumë foto paskan aty. Mos ndoshta kan ik? S’ka mundësi. T’gjithë? Ja që mundet, shumë kanë ikur dhe shumë po ikin. Çfarë bëjnë disa atje dhe se si jeta të shtyn në rrugë të tilla ua tregon miku im Heisenberg.

EP 8 - halli n’shpi bari Janë bërë disa muaj që ke nisur këtë punën e re që mezi e gjete. Je lodhur duke punuar dhe të duket sikur ditët kalojnë kot. T'kujtohet ajo koha e bukur e gjimnazit kur s'kishe as punë, as detyrime, madje ca ditë edhe mësim nuk bëje fare (edhe pse nuk është një shembull i mirë). T’kujtohet shoqëria që ke pasur në gjimanz. Mendon ku mund t’jenë tani? Mos kanë ndonjë punë ma t’mirë, ndonjë biznes? Shpreson t'mos t'kenë heq nga rrjetet sociale se kanë kaluar ca vite. I gjen t’gjithë me radhë. Sa bukur, ca paskan shkuar me pushime n’Londër. A thu? Shumë foto paskan aty. Mos ndoshta kan ik? S’ka mundësi. T’gjithë? Ja që mundet, shumë kanë ikur dhe shumë po ikin. Çfarë bëjnë disa atje dhe se si jeta të shtyn në rrugë të tilla ua tregon miku im Heisenberg.

Është e dielë dhe pas një jave të gjatë pune, ke dalë në diell në atë pak ballkon që të ofron kjo shtëpia 1+1 që ke marrë me qera. Po tenton të qetësohesh dhe të harrosh punën që ke bërë gjithë javën. Sapo e ndjen veten rehat, të vjen një telefonatë nga një numër që nuk e njeh. Mirë që t’u prish terezia, po kur hap telefonin, të flet dikush që të prezantohet si Z.Ajsberg dhe të lajmëron se ke fituar një super ofertë për vaj ulliri. Ti nuk do vaj. Ai të thotë se meqë nuk do vaj, do ishte mirë të blije një dyshek të ri për dimrin. Ti as dyshek nuk do se të vjen zor t'i thuash se fle në divan. Epo meqë as vaj as dyshek, ato lek që po i ruan më mirë futi në një bursë investimesh që vitin tjetër të blesh edhe vaj edhe dyshek. Ti tani e kape skemën. Ja mbyll telefonin dhe e shan me vete. U bë ai t'më mësojë mua se ç'të bëj me lekt e mia. Për t'u kthyer në gjendjen e mirë që pate në fillim futesh n'Spotify kur fap, të del edhe këtu Z.Ajsberg. Tani s'ke ku ikën. Të kapi mat.

Emanueli është fotograf dhe videograf i angazhuar kryesisht në festa të banorëve të qytetit të Kamzës. Prej vitesh punon me një grup bashkëpunëtorësh me fotografi, regjistrime dhe në post-produksione të rasteve familjare e kolektive. Dasmat janë më të shpeshtat, ndër më të rëndësishmet por po aq edhe ndër më të vështirat organizime në të cilat merr pjesë. Ai matet me shumë kujdes të kapë çastet, duke e pasë gjithmonë parasysh përgjegjësinë që ka fotografi në fiksimin e kujtesës së njeriut. Biseda s’e kursen humorin në pyetje-përgjigje për përditshmërinë e punës së një fotografi në organizime të hareshme dhe ahengje, teksa nxjerr në pah dallimet kulturore mes qytetesh e zonash me përshkrimet e asaj çka kapë syri i fotografit edhe jashtë fotografisë. Dëgjoni më shumë për ‘hilet’ e zanatit, intensivitetin e punës dhe përkushtimin e Emanuelit në podcastin tonë të fundit.

Në këtë episod do të dëgjoni një bisedë me Fatlum Cahanin, i cili rrugët e emigrimit i ka marrë herët, në emër të familjes dhe për një vizion tjetër për jetën. Gjithë jeta e tij përshkohet nga zhvendosja, migrimi, emigrimi. Kaluar nëpër disa tentativa për të emigruar në mënyrë të jashtëligjshme, ai na tregon arsyet që e kanë shtyrë drejt një iniciative të tillë sa të rrezikshme, aq edhe emocionalisht sfilitëse. Çfarë i shtyn të rinjtë e Kamzës, por edhe bashkëmoshatarë të qyteteve të tjera për të ikur, dhe për ta provuar vazhdimisht emigrimin, pavarësisht deportimit, kampeve të emigrantëve dhe jetës në zgrip në vend të huaj? Si ndihen të rinjtë para dhe pas këtij shtegtimi dhe si ndryshojnë perceptimet pas arritjes së "ëndrrës" së tyre a të familjes së tyre? Për të dëgjuar përgjigjet e sinqerta të Fatlumit, qëndroni me ne në podcastin tonë të fundit.

Në këtë episod do të dëgjoni bisedën me një artist tepër të veçantë nga Kamza, i cili bën muzikë “pa turr, pa indikator, në kushte rrethanore dhe me vullnet të pastër”. Ai quhet Orfe’st. Orfe’st-i është këngëtar i talentuar në rap dhe hip-hop, i cili e ka ndikuar thellësisht skenën muzikore lokale, bashkë me artistin Killua. Ne do të shkojmë përtej notave dhe teksteve të këngëve. Nëpërmjet artit dhe krijimtarisë së tij, do të flasim për jetën në Kamëz, për historitë e pasura urbane, për gjallninë e njerëzve, për jetën në zgrip dhe në kreativitet, si dhe për paragjykimet prej narrativës dominante. Do të diskutojmë për politikën lokale, për sfidat dhe mundësitë që ofron ky qytet. Kultura e rapit është një tjetër aspekt që do të eksplorojmë. Si ndikon në identitetin e rinisë sot? Dhe, e fundit por jo më pak e rëndësishme, do të shqyrtojmë lidhjen e artit me politikën. Si ndikon krijimtaria dhe ekspresioni artistik në debatin politik dhe anasjelltas? A është arti një mjet për të ndryshuar realitetin? Për të dëgjuar më shumë, qëndroni me ne në këtë udhëtim të pasur me zëra dhe mendime.

Në episodin e tretë, do të fokusohemi te Antonela, studenten e letërsisë. Antonela do të na tregojë për shkollimin e saj, dashurinë ndaj letërsisë dhe librat që e kanë frymëzuar. Ajo gjithashtu do të ndajë mendimet e saj mbi filozofinë dhe psikologjinë, bashkë me Kujtimin, i cili është përkushtuar ndaj filozofisë. Ai ka lexuar shumë libra të ndryshëm dhe ka një vëmendje të veçantë për detajet. Qëndroni me ne për të dëgjuar historinë e Antonelës!

Në këtë episod të dytë kam ftuar dy prej të rinjve të Kamzës që janë pjesë e VKR, Veprimtaria Katolike e të Rinjve, një grupim vullnetarësh të kishës katolike Shën Gjon Pali II. Për këtë grupim të rinjsh, vullnetarizmi është një shprehje e dashurisë dhe solidaritetit. Të rinjtë e kishës katolike ashtu siç kanë ndërtuar një komunitet dhe mundësinë për të ndarë dhe përjetuar besimin, po aq kanë kontribuar në jetën e njerëzve në nevojë, duke u bërë shokë dhe ndihmës. Kjo përvojë humane dhe frymëzuese mbi një botë më të mirë i ka bërë ata më të ndjeshëm, më të përgjegjshëm dhe më të angazhuar. Për më shumë dëgjoni bisedën me Altinin dhe Emanuelin.

Programacioni i thuajse Radio mëton të përfshijë zëra që reflektojnë përvoja të jetuara të njerëzve të Kamzës apo qyteteve të tjera të cilët na flasin për përditshmërinë e jetës, por edhe për parehatitë e tyre. Inspiruar nga formatet e radiove komunitare dhe radiove të lira, si dhe duke i zënë besë potencialit politik për transformime sociale e kulturore të radios, duam të zhvillojmë metoda minimale e modeste të të punuarit me zërin dhe të përdorim këtë formë të përafërt të radios si mjet për të marrë pjesë në publiken dhe për të tejçuar diçka matanë vetes. Një nga këto përpjekje është krijimi zanor me titull “Gjuha shkon aty ku dhemb”. Këtu do të tentojmë të flasim në përgjithësi për shumëçka, por sado gjatë e rrethrrotull që do t’i biem, gjithmonë biseda do të na çojë aty ku na dhemb, aty ku e kemi me merak. Do të ketë raste kur gjuha do të shkojë edhe aty ku lezeton. Ne do t’i bëjmë vend të dyjave, e prapë do të dalim aty ku na dhemb. Klodjan Gjonpalaj, aktivist dhe artist nga qyteti i Kamzës, do të jetë zëri pritës i takimeve tona.